ആരാണ് മഹാബലി

ആരാണ് മഹാബലി…

കശ്യപ പ്രജാപതിയ്ക്ക്, ദക്ഷപുത്രിമാരായ അദിതിയില്‍ ദേവന്മാരും(സുരന്മാര്‍)- ദിതിയില്‍ ദൈത്യന്മാരും(അസുരന്മാര്‍)ജനിച്ചു. ദൈത്യന്മാരില്‍ ഹിരണ്യാക്ഷന്‍, ഹിരണ്യകശിപ്, ശൂരപദ്മാവ്, സിംഹവക്ത്രന്‍, താരകാസുരന്‍, ഗോമുഖന്‍ എന്നിവര്‍ പ്രസിദ്ധരായി. അവരില്‍ ഹിരണ്യകശിപിന്‍റെ പുത്രന്‍ പ്രഹ്ലാദന്‍. പ്രഹ്ലാദന്‍റെ പുത്രന്‍ വിരോചനന്‍. വിരോചനന്‍റെ പുത്രന്‍ ഇന്ദ്രസേനന്‍- അഥവാ മഹാബലി ഇന്ദ്രസേനന്‍(indrasena the great). മഹാബലിയുടെ പത്നി വിന്ധ്യാവലി, പുത്രന്‍ ബാണാസുരന്‍. യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും ഒരേ പിതാവിനു ജനിച്ചവരാണ്.-(രണ്ട് അമ്മമാരില്‍), ആ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ സഹോദരന്മാരും ആണ്. പക്ഷെ കശ്യപന്‍റെ ഭാര്യമാരായ അദിതിയും ദിതിയും തമ്മില്ഉണ്ടായ സൗന്ദര്യപ്പിണക്കത്തില്‍ നിന്നും തുടങ്ങിയതാണ്‌ ദേവാസുര വൈരം. അല്ലാതെ വേറെ കാരണങ്ങള്‍ ഒന്നുംഇല്ല. ദേവന്മാരും അസുരന്മാരും അത് തലമുറകളായി തുടര്‍ന്നു. പക്ഷെ ഭഗവാന്‍ മഹാവിഷ്ണുവിനു ദേവന്മാരെന്നും അസുരന്മാരെന്നും ഉള്ള വെത്യാസങ്ങള്‍ ഒന്നും ഇല്ല. ദേവന്മാര്‍ നല്ലവരാണ് എന്നും അസുരന്മാര്‍ മോശക്കാരാണ് എന്നൊന്നും പുരാണങ്ങളില്‍ ഇല്ല. രണ്ടു കൂട്ടരിലും കുപ്രസിദ്ധിയാര്‍ജ്ജിച്ചവര്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. മാത്രമല്ല ഭാഗവതം തന്നെ പറയുന്ന പരമവിഷ്ണുഭക്തന്മാരില്‍ പ്രധാനി അസുരനായ പ്രഹ്ലാദനാണ്.— ഇനി കാര്യത്തിലേക്ക് വരാം, ഇത് 7-ആം മന്വന്തരം ആണ്-(വൈവസ്വത മന്വന്തരം). ഇപ്പോഴത്തെ ഇന്ദ്രന്‍ ബഹുദന്തി(മാതാവ്)യുടെ പുത്രനായ- പുരന്ദരന്‍- ആണ്(മഹാ:ഭാരതം, ശാന്തിപര്‍വ്വം59,89,90 അദ്ധ്യായങ്ങള്‍). ഇന്ദ്രപദം ലഭിച്ച പുരന്ദരന്‍ അഹങ്കരിച്ചു.(ദുര്‍വാസാവ് മഹര്‍ഷിയുമായി ഉണ്ടായ കലഹവും, ശാപവും മറ്റും ഓര്‍ക്കുക. പുരന്ദരന്‍റെ പ്രവൃത്തികള്‍ ദേവന്മാര്‍ക്ക് ജരാനരകള്‍ വരെ വരുത്തിവെച്ചു). പ്രഹ്ലാദനു ശേഷം രാജാവായ വിരോചനന്‍ പ്രഹ്ലാദന്‍റെ ഉപദേശപ്രകാരം രാജ്യം ഭരിച്ചു. പിന്നീട് മഹാബലി ഇന്ദ്രസേനന്‍ രാജാവായി. ഇന്ദ്രന്‍റെ ഗര്‍വ്വം അടക്കാനായി, ധര്‍മ്മിഷ്ടനും നീതിമാനും പ്രഹ്ലാദ പൌത്രനും ആയ ബലിയെ ഭഗവാന്‍ ദേവലോകം ഏല്‍പ്പിച്ചു(ബ്രഹ്മവൈവര്‍ത്തപുരാണം). യോഗ വാസിഷ്ടത്തില്‍ ഗുരുവായ വസിഷ്ടന്‍ ശിഷ്യനായ രാമനോട് ബലിയെക്കുറിച്ച് പറയുന്നുണ്ട്. നവവിധ ഭക്തനും യോഗിയും വിഷ്ണുവിനാല്‍ സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടവനും ആയിരുന്നു ബലി എന്ന് വസിഷ്ടന്‍ പറയുന്നു. അങ്ങനെ ഇന്ദ്രസേനന്‍ ദേവലോകം കീഴടക്കി. മഹാബലിയായി(വാമന പുരാണം 74-ആം അദ്ധ്യായം). ദേവന്മാര്‍ക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായി. അവര്‍ പശ്ചാത്തപിച്ചു. ദേവമാതാവായ അദിതിയെ സമീപിച്ചു. അദിതി കശ്യപനെ ആശ്രയിച്ചു. ഭഗവാന്‍ വിഷ്ണുവിനെത്തന്നെ ശരണം പ്രാപിക്കാന്‍ ഉപദേശം കിട്ടി. അങ്ങനെ ദ്വാദശിവൃതം സ്വീകരിച്ചു, ഭഗവാന്‍ തന്നെ തന്‍റെ ഉദരത്തില്‍ ജനിച്ച്, തന്‍റെ പുത്രന്മാര്‍ക്കു അവകാശപ്പെട്ട ദേവലോകത്തുനിന്നും ബലിയെ അധിക്ഷേപിച്ച് ഓടിക്കണം എന്ന് വരം വാങ്ങി. ഇതേസമയം ദേവന്മാരും ക്ഷീണിതരായിരുന്നു. അവര്‍ ബ്രാഹ്മണരെ സമീപിച്ചു ചോദിച്ചു, എന്തുകൊണ്ട് നിങ്ങള്‍ ഞങ്ങളെ പുഷ്ട്ടിപ്പെടുത്തുന്നതിനായി യജ്ഞഹവിസ്സുകള്‍ അര്‍പ്പിക്കുന്നില്ല?. അവര്‍ പറഞ്ഞു, ദേവന്മാര്‍ക്കായി ഹവിസ്സര്‍പ്പിക്കുന്നത് ബലി നിരോധിച്ചിരിക്കുന്നു. അങ്ങനെ അവര്‍ വിഷ്ണുവിനെ ശരണം പ്രാപിച്ചു. യജ്ഞവും ദാനവും ലഭിക്കാതെ ഞങ്ങളുടെ ജീവിതവും കഷ്ട്ടത്തിലാണ്. ഇനിയും സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്ത(വേദങ്ങള്‍ ക്രോടീകരിക്കപ്പെടുന്നത് എല്ലാ ദ്വാപരയുഗാന്ത്യത്തിലും ആണ്) വേദോപനിഷത്തുക്കള്‍, ഞങ്ങളില്‍ നിന്നും തസ്കരന്മാര്‍ കൊണ്ടുപോകുന്നു. ദേവന്മാര്‍ക്കായി യജിക്കുവാനോ, യജ്ഞോപവീതം ധരിക്കുവാനോ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അനുവാദമില്ല. ദേവന്മാര്‍ ക്ഷീണിതരായതുകൊണ്ടു ഭൂമിയില്‍ വൃഷ്ടിയും പുഷ്ട്ടിയും ഇല്ല. അഗ്നിപോലും ഓജസ്സോടെ ജ്വലിക്കുന്നില്ല. രക്ഷിക്കണം എന്നാവശ്യപ്പെട്ടു. ഭഗവാന്‍ അനുഗ്രഹിച്ചു. അങ്ങനെ വാമനദേവാവതാരത്തിന് കളമൊരുങ്ങി(വാമനപുരാണം 75,76,77,അദ്ധ്യായങ്ങള്‍). പിന്നീട് നടന്നകാര്യങ്ങള്‍ ഭാഗവതം വിശദീകരിക്കുന്നു. അഷ്ടമസ്കന്ധം, 18-ആം അദ്ധ്യായം.-വാമനദേവാവതാരം- നര്‍മ്മദാ നദിയുടെ വടക്കേ കരയില്‍ ഭൃഗുകച്ഛം എന്ന സ്ഥലത്ത് മഹാബലി ഒരു യാഗം നടത്തുകയായിരുന്നു.(യാഗവും യജ്ഞവും രണ്ടാണ്- യജ്ഞം ദേവമാര്‍ക്കായി നിഷ്കാമമായി ഹവിസ്സര്‍പ്പിക്കലാണ്. അതുവഴി അഗ്നി, വായു, ഇന്ദ്രന്‍, വരുണന്‍, സൂര്യന്‍,- പ്രകൃതിയുടെ അധിഷ്ടാന ദേവതകള്‍- പുഷ്ട്ടിപ്പെടുകയും ഭൂമിയുടെ, പ്രകൃതിയുടെ സംരക്ഷണം നടക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. യാഗങ്ങള്‍ വിശേഷ ആഗ്രഹങ്ങളുടെ പൂര്‍ത്തീകരണത്തിനായി നടത്തപ്പെടുന്ന ആസക്ത കര്‍മ്മങ്ങള്‍ ആണ്- സപ്താഹം, അതിരാത്രം മുതലായവ യജ്ഞങ്ങളും- ആശ്വമേധം, ഗോമേധം, പുത്രകാമേഷ്ട്ടി, മുതലായവ യാഗങ്ങളും ആണ്. യജ്ഞങ്ങള്‍ സാത്വികവും, യാഗങ്ങള്‍ രാജസികവും,- ആവാഹനം, ആകര്‍ഷണം, ഉച്ചാടനം തുടങ്ങിയവ താമസികവും ആണ്). വാമനദേവന്‍ യാഗശാലയില്‍ എത്തി. ശുക്രാചാര്യരും ബലിയും ചേര്‍ന്ന് തേജസ്വിയായ ആ ബാലനെ സ്വീകരിച്ചിരുത്തി. നമസ്കരിച്ചു.
അവര്‍ തമ്മില്‍ ദീര്‍ഘമായി സംഭാഷണം ചെയ്തു. പിന്നീട് ബ്രാഹ്മണ ദാനത്തിനോരുങ്ങി. എന്താണ് വേണ്ടത് എന്ന് ചോദിച്ചു. വാമനദേവന്‍ പറഞ്ഞു, എന്‍റെ പാദങ്ങള്‍ മൂന്നടി വെയ്ക്കാന്‍ മാത്രം ഇടം ദാനമായി തന്നാലും. ബാലന്‍റെ ആവശ്യമറിഞ്ഞ മഹാബലിയ്ക്ക് ചിരിവന്നു. അദ്ദേഹം വാഗ്ദാനം നല്‍കി. പക്ഷെ ദിവ്യ ദൃഷ്ട്ടിയാല്‍ വാമനദേവനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞ ആചാര്യന്‍ എതിര്‍ത്തു. ഒരിക്കല്‍ ദേവാസുര യുദ്ധത്തില്‍ മൃതപ്രാണനായ മഹാബലിയെ അസുരഗുരുവായ ശുക്രാചാര്യരാണ് പുനര്‍ജ്ജീവിപ്പിച്ചത്. വീണ്ടും ഒരു അപകടത്തില്‍പ്പെടാതിരിക്കാന്‍ മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കി. പക്ഷെ മഹാബലി ദാനത്തിനായി ഉറച്ചു. കൊപിഷ്ട്ടനായ ശുക്രാചാര്യര്‍ മഹാബലിയെ ശപിച്ചു. ഭഗവാന്‍ വിശ്വരൂപം കൈക്കൊണ്ട് രണ്ടടിവെച്ചു. വിശ്വരൂപ ദര്‍ശനത്താല്‍ ബലി ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഭഗവാന്‍ വിശ്വരൂപം കൈവെടിഞ്ഞ് വീണ്ടും വാമന രൂപം ധരിച്ചു. പക്ഷെ ഇതറിഞ്ഞ അസുരന്മാര്‍ യുദ്ധം ചെയ്തു. വിഷ്ണുപാര്‍ഷദന്മാര്‍ അവരെ പരാജയപ്പെടുത്തി. യുദ്ധം നിര്‍ത്താന്‍ ബലി അസുരന്മാരോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഗരുഡന്‍ വരുണപാശത്താല്‍ ബലിയെ ബന്ധിച്ചു. വാമനന്‍ പറഞ്ഞു, രണ്ടടികൊണ്ട് നാം അങ്ങേയ്ക്ക് അധീനമായ ഭൂമിയും സ്വര്‍ഗ്ഗവും അളന്നു കഴിഞ്ഞു. വാഗ്ദാന പ്രകാരമുള്ള മൂന്നാമത്തെ ചുവടിനുള്ള ഇടമെവിടെ?. ബലിക്കു സ്വന്തമായി ശരീരം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അതും അര്‍പ്പിച്ചു. അവിടെ പ്രഹ്ലാദന്‍ പ്രത്യക്ഷനായി. വിഷ്ണുവിനെ സ്തുതിച്ചു. മഹാബലിയുടെ പത്നി- വിന്ധ്യാവലി- യും ഭഗവാനെ സ്തുതിച്ചു. വാമനാവതാരം ദര്‍ശിക്കാന്‍ എത്തിയ ബ്രഹ്മാവ്‌ ഭഗവാനോട്, സ്വയം ദാനം ചെയ്തതിനാല്‍ ബലി ഭഗവാന്‍റെ സ്വന്തമായെന്നും, ബന്ധനത്തില്‍ നിന്നും മോചിപ്പിക്കണം എന്നും അപേക്ഷിച്ചു. ഭഗവാന്‍ ബലിയെ മോചിപ്പിച്ചു. ഗുരുശാപമേറ്റിട്ടും സത്യം കൈവിടാതിരുന്ന ബലിയെ ഭഗവാന്‍ അടുത്ത മന്വന്തരത്തിലെ- സാവര്‍ണ്ണി മന്വന്തരം- ഇന്ദ്ര പദവി നല്‍കി അനുഗ്രഹിച്ചു. അതുവരെ വിശ്വകര്‍മ്മാവിനാല്‍ നിര്‍മ്മിതമായ സുതലത്തില്‍ ചൈതന്യരൂപനായി വസിക്കുവാനും അനുഗ്രഹിച്ചു.—ഭാഗവതംഅഷ്ടമസ്കന്ധം, 18-മുതല്‍ 22 വരെ അദ്ധ്യായങ്ങള്‍—
കേരളം ഭരിച്ചിരുന്ന രാജാവാണ്‌ ബലിയെന്നോ, വര്‍ഷത്തിലൊരിക്കല്‍ നാടുകാണാന്‍ വരുമെന്നോ പുരാണങ്ങളില്‍ ഉള്ളതായി അറിവില്ല. പരശുരാമനാല്‍ സൃഷ്ട്ടിക്കപ്പെട്ടു എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന കേരളം, അദ്ദേഹത്തിന് മുന്‍പ് ജീവിച്ചിരുന്ന മഹാബലി ഭരിക്കാന്‍ എന്തായാലും വഴിയില്ലല്ലോ.
——- ശ്രാവണ മാസത്തിലെ (ചിങ്ങം) ശുക്ലപക്ഷം(ചന്ദ്രന്‍ അമാവാസിയില്‍ നിന്നും പൌര്‍ണ്ണമിയിലേക്ക്) ദ്വാദശി തിഥിയില്‍(12-ആം ദിവസം) തിരുവോണം നാളില്‍, അഭിജിത്ത് മുഹൂര്‍ത്തത്തില്‍(പകല്‍ മദ്ധ്യാഹ്നം 12 മണി) ആയിരുന്നു വാമനാവതാരം!!!. ഈ ദിവസത്തെ- വിജയദ്വാദശി / വാമനദ്വാദശി-എന്നറിയപ്പെടുന്നു. അത്തം മുതല്‍ 10 ദിവസം വാമനമൂര്‍ത്തിയെ പൂക്കളത്തില്‍ ലിംഗരൂപത്തില്‍ പ്രതിഷ്ടിച്ച് ആരാധിക്കുന്നു. പൂക്കളത്തില്‍ ഒരു ലിംഗമെങ്കില്‍ വാമനമൂര്‍ത്തിയും(തൃക്കാക്കരയപ്പന്‍) മൂന്നു ലിംഗങ്ങളെങ്കില്‍ ത്രിമൂര്‍ത്തികളെയും സങ്കല്‍പ്പിക്കുന്നു.(ലിംഗമെന്നാല്‍- സങ്കല്‍പ്പ പ്രതിഷ്ട്ഠ- symbol- സൂചകം എന്നര്‍ത്ഥം). അപ്പോള്‍ തിരുവോണ ദിവസം മധ്യാഹ്നത്തില്‍ നമ്മുടെ ഗൃഹം സന്ദര്‍ശിക്കാന്‍ എത്തുന്നത്‌, മഹാബലിയല്ല- സാക്ഷാല്‍ മഹാവിഷ്ണു ആണെന്നര്‍ത്ഥം. വിജയദ്വാദശി(തിരുവോണം)- വാമനാവതാരം..//.. രാമനവമി- ശ്രീരാമാവതാരം..//… അഷ്ടമിരോഹിണി- കൃഷ്ണാവതാരം!!!. അടുത്ത ഓണം എങ്ങനെ ആഘോഷിക്കണം എന്ന് ഇപ്പോഴേ തീരുമാനിച്ചോളൂ…

ആരാണ് ദ്വാരപാലകർ

ആരാണ് ദ്വാരപാലകർ 
ഒരു ക്ഷേത്രത്തിൽ അവർക്കുള്ള 
പ്രാധാന്യം എന്താണ്

ഒരു ക്ഷേത്രത്തിൽ ദേവനോ ദേവിയോ എന്തുമായികൊള്ളട്ടെ പ്രതിഷ്ഠ. ആ ക്ഷേത്രത്തിലെ ശ്രീകോവിലിനു മുന്നിലെ കവാടത്തിൽ അല്ലെങ്കിൽ വാതിലിനിരുവശത്തും ആയുധധാരികളായി നില്‍ക്കുന്ന ആ ദേവന്റെയോ ദേവിയുടെയോ കാവല്‍ക്കാരാണ് ദ്വാരപാലകർ . ഓരോ തവണ ശ്രീകോവിലിനകത്തു പ്രവേശിക്കുമ്പോളും തന്ത്രി അല്ലെങ്കിൽ പൂജാരി ദ്വാരപാലകരുടെ അനുവാദത്തോടെ ശ്രീ കോവിലിനു മുമ്പിലായി സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന മണി മുഴക്കുന്നു താൻ അകത്തേക്ക് പ്രവേശിക്കുവാൻ ദ്വാരപാലകർ അനുമതി തന്നു എന്ന് ദേവനെയോ ദേവിയെയോ അറിയിക്കുവാനുള്ള ശബ്ദ സൂചികയാണ് മണിനാദം അതിനുശേഷം മാത്രമേ ശ്രീ കോവിലിനകത്തുള്ള
മൂല വിഗ്രഹം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഗര്ഭ ഗൃഹത്തേക്ക് പ്രവേശനം പാടുള്ളൂ. ദിവസവും നട തുറക്കുന്നതിനു മുമ്പ് പൂജാരി ശ്രീ കോവിലിനു മുമ്പിലുള്ള ദ്വാരപാലകരെ സ്വാഷ്ടാംഗം നമസ്കരിക്കുന്നു അതിനു ശേഷം മണിനാദം മുഴക്കി ശ്രീലകത്തിനുള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും പിന്നീടുള്ള പൂജാദി കർമ്മങ്ങളിലേക്ക് കടക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ക്ഷേത്ര-താന്ത്രിക വിധി പ്രകാരം ദ്വാരപാലകരെയും അവർക്കുള്ള പ്രാധാന്യത്തെയും കുറിച്ച് ഇപ്രകാരമാണ് പറയുന്നത്.*

ശ്രീകൃഷ്ണൻ

ഭഗവാൻ നാരായണന് (ശ്രീകൃഷ്ണൻ) ദ്വാരപാലകർ 10 ആണ്.യഥാക്രമം ഇവർ ഇപ്രകാരമാണ്

ശ്രീ കോവിലിനു മുന്നിലിരുവശത്തും
1.വലതുവശത്ത് ചൻണ്ടൻ
2. ഇടതുവശത്ത് -പ്രചൻണ്ടൻ എന്നീ പേരുള്ള ദ്വാരപാലന്മാരും

പിന്നീട് ശ്രീകോവിലിൽ നിന്ന് ആദ്യത്തെ കവാടത്തിൽ
3. വലതുവശത്ത് ശംഖോടനും
4. ഇടതുവശത്ത് ചക്രോടനും

അവിടെ നിന്നും രണ്ടാമത് കവാടത്തിൽ ഇരുവശത്തും
5. ജയൻ ഇടതുവശത്തും
6. വിജയൻ വലതു വശത്തും

അവിടെനിന്നും അടുത്ത കവാടത്തിൽ
7. ഭദ്രയൻ ഇടതു വശത്തും
8. സുഭദ്രയൻ വലതു വശത്തും

പിന്നീടുള്ള നാലാമത്തെ കവാടത്തിൽ അതായത് ചുറ്റമ്പല വാതിലിനിരുവശത്തു
9. ഇടതു ദാത്രിയെന്നും
10. വലതു വിദാത്രിയെന്നും പേരുള്ള ദ്വാരപലകരാണ്

മഹാദേവൻ

ശ്രീ മഹാദേവനു ദ്വാരപാലകർ 2 പേരാണുള്ളത് അവർ യഥാക്രമം 
1. വിമലൻ ഇടതു വശത്തും
2. സുബാഹു വലതുവശത്തും ദ്വാരപാലകന്മാറായി നില്കുന്നു.

ദേവി

ദേവിക്ക് ( ശ്രീപരമേശ്വരിയോ ശ്രീലളിതാംബികയോ) ദ്വാരപാലകരു 2 പേരാണുള്ളത്
1. ശംഖനിധി ഇടതു വശത്തും
2. പദ്മനിധി വലതു വശത്തും നിലകൊള്ളുന്നു

വിഘ്നേശ്വരൻ

ശ്രീ ഗണേശൻ (വിഘ്നേശ്വരൻ)
1. വികടൻ ഇടതു വശത്തും
2. ഭീമൻ വലതു വശത്തും എന്നീ രണ്ടു ദ്വാരപാലകരുമാണ്.

സുബ്രമണ്യൻ

കാർത്തികേയൻ സുബ്രമണ്യസ്വാമിക്ക് 4 പേരാണ് ദ്വാരപാലകർ ശ്രീകോവിലിൽ ഇരുവശത്തും ജയ-വിജയന്മാർ ഇടത്-വലത് വശത്തു ദ്വാരപാലകർ ആയും പ്രവേശന കവാടത്തിൽ ഇടത്-വലത് വശത്തായി സുദേഹൻ സുമുഹൻ എന്നീ ദ്വാരാപാലകന്മാരുമാണ് നിലകൊള്ളുന്നത്.

അയ്യപ്പൻ

ശ്രീ ഭൂതനാഥൻ ശബരിഗിരീശൻ അയപ്പനും ദ്വാരപാലകർ 2 ആണ് കൊച്ചു കടുത്ത്വ സ്വാമി ഇടതും വലിയ കടുത്ത്വ സ്വാമി വലതു വശത്തുമായി പൊന്നമ്പല നട കാത്തുസൂക്ഷിച്ചു കൊണ്ടു നിലകൊള്ളുന്നു

ആരാണ് അസുരന്‍

ആരാണ് അസുരന്‍

ഇതിഹാസമായ രാമായണം ബഹുവിധ മാനങ്ങളുടെ ഒരു കൃതിയാണ്. അതിലെ രാമന്‍, സീത, ലക്ഷ്മണന്‍ തുടങ്ങിയ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ ദൈവങ്ങളായി ആരാധിക്കപ്പെടു ന്നവരാണ്. ഭാരതമതസാഹിത്യത്തില്‍ വളരെ ഉയര്‍ന്ന സ്ഥാനമാണ് രാമായണ ത്തിനുളളത്. പാപനിവാരണത്തിനായി പാരായണം ചെയ്യുന്ന രാമായണത്തിനു കല്പിച്ചുകൊടുത്തിരിക്കുന്ന വിശുദ്ധിക്കുതുല്യം നില്ക്കുന്ന കൃതി ഭഗവദ് ഗീതമാത്രമാണ്. ഒരു സാഹിത്യകൃതി എന്ന നിലയിലും സര്‍ഗഭാവനയുടെ അത്യുന്നതങ്ങളിലാണ് രാമായണത്തിന്റെ സ്ഥാനം. വാല്മീകി മഹര്‍ഷി, അമ്പേറ്റു വീണ ഇണപക്ഷിയുടെ വേദന അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ് അതില്‍ നിന്ന് കൊരുത്തെടുത്തതാണീ മഹാകാവ്യം. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മാനുഷികതയുടെ ഉള്‍കാമ്പ് ഈ കൃതിയില്‍ തുടിച്ചുനില്ക്കുന്നു.

അങ്ങിനെയുളള രാമായണം ചരിത്രപരമായ വിധിതീര്‍പ്പുകളിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് ഇന്നെത്തിനില്‍ക്കുന്നത് ഒരു ആര്യന്‍ അധിനിവേശത്തിന്റെ കഥപറയുന്ന ഇതിഹാസകാവ്യം എന്ന തലത്തിലും കൂടിയാണ്. ഏതാണ്ട മൂവായിരത്തഞ്ഞൂറു വര്‍ഷം മുമ്പ് ഭാരത്തിലേക്കു കടന്നു എന്നു പറയപ്പെടുന്ന ഒരു ജനവിഭാഗം ആചാരപരമായും ഭാഷാപരമായും തനതായ സംസ്‌ക്കാരത്താലും 'ആര്യന്‍' എന്ന വിശേഷണത്തോടെ ചരിത്രത്തില്‍ സ്ഥാനം പിടിച്ചു. അവരും തദ്ദേശവാസികളോ അല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊരു കുടിയേറ്റക്കാരോ ആയവരുമായി നിലനിന്ന സംഘര്‍ഷം ദക്ഷിണേന്ത്യയിലേക്കു വ്യാപിച്ചതിന്റെയും വിജയം നേടിയതിന്റെയും ഒരു ചരിത്രസാക്ഷ്യം രാമായണത്തില്‍ നിന്നും കണ്ടെടുക്കാന്‍ സാധിക്കും. അങ്ങിനെ ആര്യന്‍ അധിനിവേശം ദക്ഷിണേന്ത്യ ഉള്‍പ്പെടെയുളള ഭാരതത്തില്‍ പൂര്‍ത്തിയായി. അവരുടേതായ സംസ്‌ക്കാര മുദ്രകള്‍ ജനജീവിതത്തിന്റെ സമസ്തമമണ്ഡലങ്ങളേയും കീഴടക്കി പ്രാമുഖ്യം നേടി. രാമായണത്തില്‍ ആ ആര്യന്‍ വിജയത്തിന്റെ പ്രതിനിധിയാണു രാമന്‍. പരാജയപ്പെട്ടതു രാവണന്‍. രാവണന്‍ മറ്റൊരു സംസ്‌കാരത്തെ ഉപജീവിച്ച ഒരു ജനതതിയുടെ പ്രതിനിധിയായിരുന്നു. മൂവായിരത്തഞ്ഞൂറു വര്‍ഷം മുമ്പ് ആര്യന്‍ ജനത ഭാരതത്തിലേക്കു കടന്നുവരുമ്പോള്‍ സിന്ധുനദീതടത്തില്‍ ജീവിച്ചിരുന്ന ആ ജനസംസ്‌ക്കാര സഞ്ചയത്തെ അസുരന്മാരെന്നു വിളിക്കാം. ആ അസുര സംസ്‌ക്കാര ത്തിന്റെ പ്രതിനിധിയായിരുന്നു രാവണന്‍. അവര്‍ നിതാന്തശത്രുക്കളായിരുന്നു. മൂവായിരത്തഞ്ഞൂറാണ്ടുകള്‍ക്കു മുമ്പ് രണ്ടു ജനതകള്‍ തമ്മില്‍ സിന്ധുനദിയുടെ തീരത്തു തുടങ്ങിയപോരാട്ടം ഭാരതത്തില്‍ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായി അവസാനം കണ്ടത് രാവണന്റെ തോല്‍വിയോടുകൂടി ലങ്കയിലാണ്. അങ്ങിനെയാണ് ആര്യന്‍ സംസ്‌ക്കാരത്തില്‍ നിന്നു വ്യത്യസ്ഥതകളുളള അസുര സംസ്‌ക്കാരത്തിന്റെ പതനവും ആര്യന്‍ സംസ്‌ക്കാരത്തിന്റെ വിജയവും.

ഭാരതത്തില്‍ ആര്യന്‍ സംസ്‌ക്കാരം നടപ്പുസംസ്‌ക്കാരമായിരുന്നതുകൊണ്ട് നമുക്കി ന്നതിനെക്കുറിച്ച് പൂര്‍ണ്ണമായും അറിയാം. എന്നാല്‍ അസുര സംസ്‌ക്കാരത്തെക്കുറിച്ച് പൂര്‍ണമായ അറിവില്ല. അസുര സംസ്‌ക്കാരത്തേയും അസുരന്റെ പ്രത്യേകതകളെയും പരാമര്‍ശിച്ചുകൊണ്ട് രാമായണത്തിലെ പ്രതിനായകനായ രാവണനെ മുഖ്യകഥാ പാത്രമാക്കി ശ്രീ. ആനന്ദ നീലകണ്ഠന്‍ രചിച്ച കൃതിയാണ് 'രാവണന്‍ പരാജിതരുടെ ഗാഥ' ശ്രീ ആനന്ദ നീലകണ്ഠന്‍ ഇംഗ്ലീഷിലെഴുതിയ ASURATALE OF THE VANQUISHED എന്ന കൃതി ശ്രീ. എന്‍. ശ്രീകുമാര്‍ മലയാളത്തിലേക്കു പരിഭാഷപ്പെടു ത്തിയതാണ് ഈ കൃതി, മാതൃഭൂമി ബുക്ക്‌സാണ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചരിക്കുന്നത്.

ഈ കൃതിയില്‍ അസുര ചക്രവര്‍ത്തിയായിരുന്ന മഹാബലിയുടെ ഭരണകാലവും ഭരണരീതികളും എടുത്തു കാട്ടിയുണ്ട്. ആര്യന്‍മാര്‍ മഹാബലിയെ പരാജയപ്പെടു ത്തുന്നതും രാവണന്റെ യൗവനകാലത്ത് മഹാബലിയുടെ രീതികളില്‍ നിന്നു പ്രചോദനം നേടുന്നതും അസുരന്റെ സാമ്രാജ്യം എന്ന വലിയ ലക്ഷ്യം ഒന്നുമില്ലാത്ത രാവണന്‍ സ്വപ്‌നം കാണുന്നതും എല്ലാം വായിക്കാം. രാമായണത്തിന്റെ കഥാഘടനയെ പിന്തുടര്‍ന്നാണ് നോവല്‍ പുരോഗമിക്കുന്നത്. രാവണന്റെ മാനസിക വ്യാപാരങ്ങള്‍ രാവണന്റെ തന്നെ ആത്മഗതത്തിലൂടെയാണു വിവരിക്കുന്നത്. രാമരാവണയുദ്ധത്തിന്റെ അന്ത്യത്തില്‍ പരാജിതനായി മരണം കാത്ത് യുദ്ധഭൂമിയില്‍ വീണുകിടക്കുന്ന രാവണന്‍ കഴിഞ്ഞുപോയ സംഭവങ്ങളിലൂടെ മനസ്സു നടത്തുന്നു. ഒരു ഇതിഹാസകഥാപാത്രം എന്നതിലുപരി, സാധാരണ മനുഷ്യനായി, ഉയര്‍ച്ചകളും വീഴ്ചകളും സാധാരണ ചിന്തകളും ഉളള സാധാരണ മനുഷ്യനായി, ഉയര്‍ച്ചകളും വീഴ്ചകളും സാധാരണ ചിന്തകളും ഉളള സാധാരണ മനുഷ്യനായി രാവണനെ ചിത്രീകരിക്കാന്‍ നോവലിസ്റ്റ് ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. സീത രാവണന്റെ പുത്രിയാണ്. കാട്ടില്‍ അലയുന്ന നാഗരികനല്ലാത്ത രാമനില്‍ നിന്ന് സീതയെ രക്ഷിക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണ് രാവണന്‍ സീതയെ അപഹരിച്ചു ലങ്കയില്‍ കൊണ്ടു വന്നത് എന്നു നോവലിസ്റ്റ് മറ്റൊരാളുടെ ഭാര്യയെ അപഹരിക്കുക എന്ന രാവണന്റെ ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റിന്ഒരു ന്യായീകരണം കൊടുക്കാനുണ്ട്. പക്ഷേ ആ യുക്തി വേണ്ടത്ര വിശ്വാസ്യമാക്കാന്‍ നോവലിസ്റ്റിനു സാധിച്ചിട്ടില്ല.

നോവലിന്റെ സൗന്ദര്യാത്മകവശങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിശദമായ ചര്‍ച്ച ഇവിടെ ഉദ്ദേശിക്കുന്നില്ല. എന്നാല്‍ ആര്യന്‍ വിജയകഥയായ രാമായണത്തിലെ പ്രതിനാ യകനെ (രാവണനെ) കേന്ദ്രകഥാപാത്രമാക്കി, രാവണന്റെ ചെയ്തികള്‍ക്ക് ന്യായീകരണം നല്‍കികൊണ്ട് ഒരു നോവലെഴുതുമ്പോള്‍ ആ കൃതി സുവ്യക്തമായ ഒരു ലക്ഷ്യം വിളംബരം ചെയ്യുന്നുണ്ട്. പരാജിതരായ അസുര വംശത്തിന്റെ ന്യായ യുക്തികളെ മുഖ്യ വിചാരധാരയില്‍ കൊണ്ടുവരാനുളള പ്രയത്‌നമാണ് ആ ധര്‍മ്മം. ആ പ്രയത്‌നത്തില്‍ ഈ കൃതി വിജയിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു പറയാനാകും. എന്താണ് അസുരന്മാരെക്കുറിച്ചുളള ആ ന്യായയുക്തിയുടെ അടിസ്ഥാനം ? ആരാണ് അസുരന്‍ ? എന്താണവന്റെ ചരിത്രം ?

അസുരനെ കണ്ടെത്താന്‍ ചരിത്രത്തില്‍ തിരയണം. ഇന്നു പാക്കിസ്ഥാനില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ട സിന്ധുനദിയുടെ തീരത്ത് ഒരു മഹാസംസ്‌ക്കാരം ഉദയം ചെയ്തു. ഹാരപ്പന്‍ സംസ്‌ക്കാരം, സിന്ധുനദീതട സംസ്‌ക്കാരം എന്നൊക്കെ വിളിക്കുന്ന ആ സംസ്‌ക്കാരത്തെക്കുറിച്ചു പഠിച്ച് അമേരിക്കന്‍ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ ലിവിയുജിയോസന്‍ 30-5-2012 ല്‍ ഒരു റിപ്പോര്‍ട്ട് സമര്‍പ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ ഹാരപ്പന്‍ സംസ്‌ക്കാരം ഉയര്‍ന്നത് 5200 വര്‍ഷം മുമ്പാണെന്നു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. 3900 - 3000 വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പ് ആ സംസ്‌ക്കാരം ഇല്ലാതായി. അതായത് ക്രിസ്തുവിനു മുമ്പ് 1900 വര്‍ഷങ്ങളില്‍ ആ സംസ്‌ക്കാരത്തിന്റെ നാശം തുടങ്ങി എന്നു കാണാം. സിന്ധുനദിയുടെ തീരത്തെ ഈ സംസ്‌ക്കാരത്തെ സൈന്ധവസംസ്‌ക്കാരം എന്നു വിളിക്കാം. സൈന്ധവസംസ്‌ക്കാരം ദ്രാവിഡ സംസ്‌ക്കാരമായിരുന്നു. കറുത്ത തൊലിക്കാരനായ ദ്രാവിഡനാണ് ആ സംസ്‌ക്കാരം കെട്ടിപ്പൊക്കിയതും കൊണ്ടു നടത്തിയതും. സൈന്ധവ സംസ്‌ക്കാരം നിലനിന്നിരുന്ന മേഖലകളില്‍ നിന്ന് ഖനനം ചെയ്‌തെടുത്ത തെളിവുകള്‍ ആ ജനതയുടെ നിറത്തെക്കുറിച്ചും രൂപത്തെക്കുറിച്ചും ജീവിതരീതികളെക്കുറിച്ചുമൊക്കെ വിശദമായി നമുക്കു തെളിവു തരുന്നുണ്ട്.

എന്നാല്‍ 'അസുരന്‍' എങ്ങിനെ രൂപപ്പെട്ടു ? സൈന്ധവനാഗരികതയുടെ പതനശേഷം ആര്യന്മാര്‍ ഭാരതത്തിലേക്കു കടന്നു വരുന്നതിനു മുന്‍പ് മറ്റൊരു വിദേശവര്‍ഗം സിന്ധുതടത്തിലേക്കു പ്രവേശിച്ചിരിക്കാനുളള സാധ്യത സാഹചര്യ ത്തെളിവുകളില്‍ നിന്നു കാണുന്നു. ബി.സി. 1900 നോടു ബന്ധപ്പെട്ട കാലയളവില്‍ ഇന്നത്തെ പശ്ചിമേഷ്യയായ മെസോപ്പൊട്ടേമിയയിലെ അസുര്‍ ദേശത്ത് ഭരണം നടത്തിയിരുന്നവര്‍ സിന്ധുതടനിവാസികളെ ആക്രമിക്കാനോ അല്ലെങ്കില്‍ സിന്ധുതടത്തിലേക്കു കുടിയേറ്റം നടത്താനോ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. സിന്ധുതടത്തിലെത്തിയ ഈ അസുര്‍ ദേശക്കാരായിരിക്കണം ആദിമ അസുരന്മാര്‍. ക്ഷീണിതരായ സൈന്ധ വരെ കീഴടക്കി അസുരഭരണം നടപ്പാക്കാന്‍ ഈ അസുരന്മാര്‍ക്കു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവണം. കാലക്രമേണ അസുരന്മാര്‍ ശക്തരായി. തല്‍ഫലമായി തദ്ദേശവാസികളായ സിന്ധുനദീതടവാസികള്‍ക്ക് സൈന്ധവര്‍ എന്ന മേല്‍വിലാസം നഷ്ടപ്പെട്ടു. അസുരന്മാര്‍ എന്ന പേരു വീണിട്ടുണ്ടാവണം. അങ്ങിനെ പില്‍ക്കാലത്തെ സൈന്ധ വരും വന്ന അസുരന്മാരും കൂടിക്കലര്‍ന്ന് 'അസുരന്മാര്‍' എന്ന ജനവിഭാഗം ഉദയം ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവാം.

ബി.സി. 1700 നു ശേഷം ആര്യന്മാരുടെ കടന്നുവരവ് സിന്ധുനദിതടത്തിലേക്കു ണ്ടാവുമ്പോള്‍ അവര്‍ക്കു നേരിടേണ്ടി വന്ന എതിരാളികള്‍ സൈന്ധവരും അസുരന്മാരും ഇടകലര്‍ന്ന ഈ 'അസുര' ന്മാരാകാനാണു സാധ്യത. ഹിന്ദുമത സാഹിത്യങ്ങളില്‍ പ്രത്യേകിച്ചു പുരാണങ്ങളില്‍ വിവരിക്കുന്ന ദേവാസുരയുദ്ധങ്ങള്‍ ദേവന്മാര്‍ എന്ന പേരു വീണ ആര്യന്മാരും അസുരന്മാരും തമ്മില്‍ നടന്ന യുദ്ധങ്ങളാണ്. അതുകൊണ്ട് മേല്‍ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങള്‍ക്ക് തെളിവു ലഭിക്കുന്നു.

തദ്ദേശവാസികളായിരുന്ന സൈന്ധവര്‍ വളരെ ഉയര്‍ന്ന സംസ്‌ക്കാരിക നിലവാരം പുലര്‍ത്തുന്നവരും രണ്ടും മൂന്നും നിലകളുളള ഇഷ്ടികവീടുകളില്‍ വസിച്ചിരുന്നവരും നഗരവല്‍ക്കരണം സാധ്യമാക്കിയവരുമായിരുന്നെന്ന് ഖനന വസ്തുതകള്‍ തെളിവുതരുന്നു. അസുര്‍ ദേശക്കാരും അത്രതന്നെ ഉന്നമനം പ്രാപിച്ചവരായിരുന്നു. മെസോപ്പൊട്ടേമിയയില്‍ കാലങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പു തന്നെ നിലകളുളള വീടുകളും കോട്ടകൊത്തളങ്ങളും പണികഴിപ്പിച്ചിരുന്നു. രണ്ടുകൂട്ടരും ധാന്യങ്ങള്‍ വലിയ തോതില്‍ കൃഷി ചെയ്യുന്ന കൃഷിക്കാരായിരുന്നു. ഗോതമ്പ്, ബാര്‍ലി മുതലായ ധാന്യങ്ങള്‍ അവര്‍ കൃഷി ചെയ്തിരുന്നു.

എന്നാല്‍ ആര്യന്മാര്‍ പശു, ആട്, കുതിരവളര്‍ത്തല്‍കാര്യം ഇടയന്മാരുമായിരുന്നു. ദേശങ്ങള്‍ താണ്ടിയുളള അലച്ചില്‍ അവരുടെ രീതിയായിരുന്നു. അവര്‍ കുടിലുകെട്ടി താമസിച്ചിരുന്നു. സിന്ധുതടത്തിലേക്കുളള കടന്നുവരവില്‍ സിന്ധുതടനിവാസികളുമായി പോരടിച്ചപ്പോള്‍ ആര്യന്മാര്‍ക്ക് അവരുടെ കോട്ടകള്‍ പൊളിക്കാന്‍ പാടുപെടേണ്ടി വന്നു. ആര്യന്മാരുടെ നേതാവായിരുന്നു ഇന്ദ്രന് 'പുരന്ദരന്‍ അഥവാ കോട്ട പൊളിക്കുന്നവന്‍' എന്ന ബിരുദം കിട്ടുകയുണ്ടായി. സൈന്ധവരും അസുരന്മാരും ഇടകലര്‍ന്ന 'അസുരന്മാര്‍' ആര്യന്മാരാല്‍ കീഴടക്കപ്പെട്ടു. ചരിത്രത്തിലെ വലിയപാലായനങ്ങള്‍ അന്നു നടന്നിരിക്കണം. തോറ്റ 'അസുരുന്മാര്‍' സിന്ധുനദികടന്ന് ഭാരതത്തിന്റെ ഹൃദയഭൂമിയായ ഗംഗാസമതലത്തിലേക്കു പാലായനം ചെയ്തു. അല്ലെങ്കില്‍ സമുദ്രം ഉള്‍പ്പെടെയുളള ജലമാര്‍ഗ്ഗേണ ലോകത്തിന്റെ വിവിധ കോണുകളിലേക്ക് പാലായനം നടന്നു. ഭാരതത്തിന്റെ ഹൃദയഭൂമിയിലേക്കുളള പാലായനം അവിടെയും നില്‍ക്കാതെ ദക്ഷിണ ഇന്ത്യയിലേക്കും കിഴക്കേ ഇന്ത്യയിലേക്കും തുടര്‍ന്നു. അങ്ങിനെയാണ് അസുര ജനത ദക്ഷിണേന്ത്യയില്‍ എത്തപ്പെടുന്നത്. നൂറ്റാണ്ടുകള്‍ എടുത്തു നടന്ന ഈ പാലായനവും തുടര്‍ ആക്രമണവും അസുര വംശത്തിന്റെ ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പരാജയവുമാണ് രാമായണത്തിലെ നമുക്കു കിട്ടുന്നത്. തോറ്റോടിയ അസുരന്മാര്‍ ചെന്നുപെട്ട ദിക്കിലൊക്കെ ആര്യന്മാര്‍ കടന്നു കയറി അവിടെയും അവരെ തോല്‍പിച്ചു എന്നു ചുരുക്കം. ഭാരതത്തില്‍ പൂര്‍ണ്ണമായും ശ്രീലങ്കയിലും ഇതര ദ്വീപുകളിലും ആര്യന്‍ ആധിപത്യം വ്യവസ്ഥാപിതമായത് അങ്ങിനെയാണ്. ഭാരതത്തില്‍ ജാതിയും ഉപജാതിയും അസ്പര്‍ശ്യരായ അടിമജാതിയുമുള്‍പ്പെടെ ആര്യന്‍ വ്യവസ്ഥ സാങ്കേതികമായി. 1947 ല്‍ ഇന്ത്യക്കു സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടും വരെ തുടര്‍ന്നു. പരോക്ഷമായി ഇന്നും ആ വ്യവസ്ഥയുടെ പിന്‍തുടര്‍ച്ച തുടര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ഇന്ത്യന്‍ മതസാഹിത്യത്തില്‍ അഥവാ ഹൈന്ദവമതസാഹിത്യത്തില്‍ എടുത്തുപറ യേണ്ടുന്ന ഒരു വൈരുദ്ധ്യം നിലനില്‍ക്കുന്നതായി കാണാം. അവയില്‍പെട്ട വേദങ്ങളില്‍ പലയിടത്തും ചാതുര്‍വര്‍ണ്യം സൂചിതമാകുന്നുണ്ട്. ഈ വേദങ്ങളുടെ അന്ത്യഭാഗമായി ചേര്‍ക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന ഉപനിഷത്താശയങ്ങള്‍ ചാതുര്‍വര്‍ണ്യ ആശയങ്ങളുടെ നേര്‍വിപരീതമാണ്. ഉപനിഷത്താശയങ്ങള്‍ സത്യം, സമത്വം, സ്വാതന്ത്ര്യം, അഹിംസ എന്നീ അത്യന്തികമൂല്യങ്ങളെ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുമ്പോള്‍ ചാതുര്‍വര്‍ണ്യം അടിമത്തത്തെ, ഒരു വിഭാഗം മറ്റൊരു വിഭാഗത്തിന്മേല്‍ ആധിപത്യം സ്ഥാപിക്കുന്നതിനെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അങ്ങിനെയുളള ആധിപത്യആശയമായിരുന്നു ആര്യന്മാരുടെ സാമൂഹ്യക്രമം. ആ സാമൂഹ്യക്രമം പിന്‍തുടരുകയും നടപ്പിലാക്കുകയും ചെയ്തവര്‍ തങ്ങളുടെ വേദങ്ങളുടെ വാലായി സമത്വദര്‍ശം (ഉപനിഷത്താശയങ്ങള്‍) കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തതെങ്ങിനെ ?

ഒരു ജനതയെ കീഴടക്കി മറ്റൊരു ജനത ആധിപത്യം ഉറപ്പിക്കുമ്പോള്‍ തോറ്റവരില്‍ നിന്ന് പലതും ഉള്‍ക്കൊളളാറുണ്ട്. അപ്പോള്‍ മൂല്യങ്ങളുടെ ഈ മൂലാശയങ്ങള്‍ (ഉപനിഷത്താശയങ്ങള്‍) തോറ്റുപോയ സൈന്ധവരുള്‍പ്പെടുന്ന അസുരവിഭാഗ ത്തിന്റേതായിരിക്കണം. അവരില്‍ നിന്ന് കടം പറ്റിയതായിരിക്കണം ഉപനിഷ ത്തിന്റെ മൂലാശയങ്ങള്‍. ഭാരതത്തില്‍ ആധിപത്യങ്ങളുടെ ജാതി ചിന്ത പടര്‍ത്തിയ ആര്യന്മാര്‍ തങ്ങളുടെ മതാശയങ്ങളുടെ കൂടെ സമത്വത്തിന്റെ ആശയവും കൊണ്ടു നടന്നു. പക്ഷേ അതു നടപ്പാക്കിയില്ല. കറുത്ത തൊലിക്കാരായിരുന്ന സൈന്ധവര്‍ ആര്യന്മാരേക്കാള്‍ എത്രയ്ക്കും സംസ്‌ക്കാര ചിത്തരായിരുന്നു എന്ന് ഉപനിഷത്താശ യങ്ങളുടെ ഉപജ്ഞാതാക്കള്‍ എന്ന നിലയില്‍ അവരെ പരിഗണിക്കുമ്പോള്‍ നമുക്കു കണ്ടെത്താനാവുന്നു.

ചാതുര്‍വര്‍ണ്യവ്യവസ്ഥയ്ക്കു താഴെ തൊട്ടുകൂടാത്തവരും തീണ്ടിക്കൂടാത്തവരും ദൃഷ്ടിയില്‍പെട്ടാല്‍ ദോഷമുളളവരുമായിത്തീര്‍ന്ന അസ്പൃശ്യരുടെ പൂര്‍വ്വികര്‍ ആരായിരുന്നു. അവര്‍ എങ്ങിനെ ആസ്ഥിതിയില്‍ ആയിത്തീര്‍ന്നു. ദളിതന്റെ ഈ ദുര്‍വിധി എങ്ങിനെ വന്നുപെട്ടു.

ആര്യന്മാരാല്‍ കീഴടക്കപ്പെട്ട ദ്രാവിഡരായ സൈന്ധവര്‍ ആണ് ആ പൂര്‍വ്വികര്‍ എന്നു നിരീക്ഷിക്കാനാണ് സാധ്യത കാണുന്നത്. കര്‍ഷകരും കര്‍ഷകത്തൊഴിലാളികളു മായിരുന്ന സിന്ധുനദീതടവാസികളെ (സൈന്ധവരെ) ആര്യന്മാര്‍ ചാതുര്‍വര്‍ണ്യ വ്യവസ്ഥയിലും പെടുത്താതെ ചണ്ഡാലന്മാരായി പരിഗണിച്ചു. അവരെ സമൂഹധാര യില്‍ നിന്നു ബഹിഷ്‌ക്കരിച്ചു. അവരുടെ വാസസ്ഥലങ്ങള്‍ നദീതീരത്തും വയല്‍ക്ക രയിലും ചെളിത്തട്ടിലുമാക്കി കല്‍പ്പിച്ചു. അവര്‍ക്കു വിദ്യാഭ്യാസം നിരോധിച്ചു. ദൃഷ്ടിയില്‍ പെടാതിരിക്കാന്‍ അവര്‍ ഒളിച്ചും പതുങ്ങിയും ജീവിക്കേണ്ടി വന്നു. വിലക്കുകളാല്‍ അവരെ ബന്ധിതരാക്കി. മാത്രമല്ല അസുരന്മാരെന്നു വിളിച്ച് അവരെ അടിച്ചിരുത്തേ ണ്ടവരുടെ ഗണത്തില്‍പെടുത്തി അടിമകളാക്കി. ചരിത്രം കടന്നുപോയ മൂവായിര ത്തിഞ്ഞൂറാണ്ടുകളില്‍ ഈ ചണ്ഡാലര്‍ ഭാരതത്തില്‍ അനുഭവിച്ച ദുരിതങ്ങള്‍ക്കു കയ്യും കണക്കുമുണ്ടോ. വെറും പുഴുക്കളായി അവര്‍ ചവിട്ടി അരക്കപ്പെട്ടു. വയലേലകളിലും പണിയിടങ്ങളിലും പണിയെടുത്ത് നടുവൊടിഞ്ഞ് അവര്‍ ചത്തൊടുങ്ങി. ഈ അധ:കൃതര്‍ ഭാരതത്തിന്റെ എല്ലായിടത്തുമുണ്ട്. ആര്യന്മാര്‍ കടന്നു ചെന്നിടത്തൊക്കെ പണിയെടുക്കുന്നവനെ ഇങ്ങനെ ചണ്ഡാലരാക്കി ത്തീര്‍ത്തിരുന്നു.

ഇന്ന് 2016 ല്‍ എത്തിനില്‍ക്കുന്ന ഈ 21-ാം നൂറ്റാണ്ടിലും എന്താണു ചണ്ഡാലന്റെ, അധ:കൃതന്റെ സ്ഥിതി. ഉണര്‍ന്നെണീറ്റ് അഭിമാന ബോധത്താല്‍ അവര്‍ സമരം ചെയ്യുകയാണ് മനുഷ്യരായി പരിഗണിക്കാന്‍ വേണ്ടി. സമൂഹത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയില്‍ ഇടംകിട്ടാന്‍ വേണ്ടി. എന്നാല്‍ അതിലൊക്കെ പരാജയപ്പെട്ട് അവര്‍ കൊല ചെയ്യപ്പെടുന്നു. ചുട്ടുകൊല്ലപ്പെടുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസരംഗത്തെ ഉന്നതശ്രേണികളില്‍ എത്തിപ്പെടുന്ന അപൂര്‍വ്വം ചിലര്‍ രോഹിത് വെമുലയെപ്പോലെ ആത്മഹത്യ ചെയ്യാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതരാകുന്നു. ചാതുര്‍വര്‍ണ്യവ്യവസ്ഥയുടെ ഇന്നത്തെ വക്താക്കള്‍ അവരെ പരിഹസിക്കുകയാണ്. പരിഹസിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ജാതിയുടെ മാഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ചരടുകള്‍ ഏച്ചുകെട്ടി മനുഷ്യനെ പകുക്കുന്ന, അധമനാക്കുന്ന പണി നിര്‍ബാധം തുടരുകയാണവര്‍. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ ആനന്ദ്, നീലകണ്ഠന്റെ 'രാവണന്‍' ഉയര്‍ത്തുന്ന പ്രസക്തി വളരെ വലുതാണ്. അത് ആര്യന്റെ പിന്‍തുടര്‍ച്ച ക്കാരുടെ, ഇന്നതെ അഭിനവ ആര്യന്റെ നേര്‍ക്ക് ഉയര്‍ത്തുന്ന പ്രതിരോധമാണ്. ചരിത്രത്തില്‍ അവര്‍ ചെയ്തു കൂട്ടിയ നെറികേടിന്റെയും അന്യായത്തിന്റെയും നേര്‍ക്ക് ഉയര്‍ത്തുന്ന ചൂണ്ടുവിരലാണ്.

ഭാരതത്തെ ജാതിക്കെട്ടുകളില്‍ കുടുക്കി ഭ്രാന്താലയമാക്കിയ ചാതുര്‍വര്‍ണ്യ വ്യവസ്ഥയ്‌ക്കെതിരെ ഈ നോവല്‍ പ്രതികരിക്കുന്നു. ഇന്ത്യന്‍ ദാരിദ്യത്തിന്റെ മൂലകാരണമായ അധ:കൃതന്റെയും പിന്നോക്കക്കാരുടെയും അടിമത്തത്തിലേയ്ക്ക് ഈ കൃതി പരോക്ഷമായി വിരല്‍ ചൂണ്ടുന്നു. രാമന്‍ രാവണനെ കീഴടക്കുന്നതിനു മുന്‍പ് ഈ അധ:കൃതര്‍ രാജ്യഭാരം നടത്തിയിരുന്നു. രാവണനായിരുന്നു അവരുടെ രാജാവ്. രാമന്റെ വരവോടെ ചാതുര്‍വര്‍ണ്യ പ്രകാരം ദക്ഷിണേന്ത്യയില്‍ അവര്‍ ചണ്ഡാലരാക്കപ്പെട്ടു. പരാജയപ്പെടുന്ന രാവണന്‍ ആരുടെ പ്രതിനിധിയാണ് ? പിന്നോക്കക്കാരുടെയും അധ:കൃതന്റെയും പ്രതിനിധിയാണു രാവണന്‍. ആരാണ് അസുരന്‍ ? ഇന്ത്യയിലെ പിന്നോക്കവിഭാഗക്കാരും അധ:കൃതരുമായ ജനതതിയാണ് അസുരര്‍. അവര്‍ എന്നത്തേയും പോലെ പരാജിതരായിക്കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു.
അറിവുകൾക്കായ് പിൻതുടരുക

കടപ്പാട്:-
കാളിയാർ മഠം ഒരു ആദ്ധ്യാത്മിക ഗ്രൂപ്പാണ്

ആദിത്യഹൃദയം

ആദിത്യഹൃദയം

കലികാലത്ത് ഭക്തിയും നാമസങ്കീര്‍ത്തനവും ആണ് മോക്ഷസാധനം. എഴുത്തച്ഛന്‍ വാല്മീകിരാമായണത്തിനുപകരം അധ്യാത്മരാമായണത്തെ അനുവര്‍ത്തിച്ചതും അദ്ദേഹത്തിന്റെ മഹാഭാരതത്തില്‍ വെള്ളാങ്ങല്ലൂര്‍ ശങ്കരനെപ്പോലെ (ഭാരതമാല) ശ്രീകൃഷ്ണനെ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രമാക്കിയതും അതുകൊണ്ടാണ്. അദ്ദേഹം നിശ്ചയിച്ച മാര്‍ഗലക്ഷ്യങ്ങള്‍ സമര്‍ഥിക്കുന്നവയാണ് സ്‌തോത്രങ്ങള്‍. അവ എഴുത്തച്ഛന്‍ കൃതികളുടെ ഗുരുത്വ കേന്ദ്രങ്ങള്‍ ആണ്; കാവ്യ ഔചിത്യം വിട്ട് സങ്കീര്‍ത്തനം ചെയ്യുകയല്ല അദ്ദേഹം.

ആദിത്യഹൃദയം, ജടായുസ്തുതി, പാര്‍ഥസാരഥി വര്‍ണനം, പ്രഹ്ലാദസ്തുതി തുടങ്ങിയ മഹത്തായ സ്‌തോത്രസന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ മാന്ത്രികശക്തി ഉള്ളവയാണ്. ഇവയില്‍ ആദിത്യഹൃദയം ഊര്‍ജ സംഭൃതികൊണ്ടും ഫലദാന സിദ്ധികൊണ്ടും മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്നു.

ബ്രാഹ്മണര്‍ വിശ്വാമിത്രന്റെ ഗായത്രി ചൊല്ലുന്നതിനു സമാനമായി അബ്രാഹ്മണമായ കേരളര്‍ ജപിക്കുന്നതാണ് 'സന്താപ നാശകരായ' എന്നുതുടങ്ങുന്ന ആദിത്യസ്തുതി. ദീര്‍ഘമായ ഒരു സ്തുതിയുടെ നിര്‍വഹണമന്ത്രം ആണ് ഇത്.

രാമന് രാവണനുമേല്‍ വിജയം ഉണ്ടാകാന്‍ അഗസ്ത്യന്‍ ശ്രീരാമന് നല്‍കുന്ന ഉപദേശം ആണ് ആദിത്യഹൃദയം. അത് ആദ്യവസാനം ഉരുവിടുന്നതാണ് നല്ലത്. ''അഭ്യുദയം നിനക്കാശുവരുത്താന്‍'' എന്നുതുടങ്ങി ''ശത്രുക്ഷയം വരുത്തീടുക സത്വരം'' എന്നതുവരെ.

ഈരടി സ്വരൂപത്തില്‍ ആണ് കിളിപ്പാട്ട്. ഛന്ദസ്സ് അനുസരിച്ച് നോക്കുകയാണെങ്കില്‍ ''സന്താപനാശകരായ'' എന്നത് ഈരടിയുടെ രണ്ടാമത്തെ പാദം ആണ്. ഛന്ദോദേവതയുടെ അപ്രീതി ഉണ്ടാകാതിരിക്കാന്‍ ആദ്യത്തെ വരിചേര്‍ത്ത്

''സന്തതം ഭക്ത്യാ നമസ്‌കരിച്ചീടുക
സന്താപ നാശകരായ നമോനമഃ''
എന്ന് ജപിക്കുന്നതായിരിക്കും ഉചിതം.

ആദിത്യന്റെ നൂറ്റിയെട്ട് പര്യായങ്ങളും ഉള്‍ക്കൊണ്ട വിശിഷ്ടസ്തുതിയാണ്. അതിന്റെ നിര്‍വഹണ ഭാഗത്തിനുള്ള പ്രാധാന്യം പ്രാരംഭത്തിനും ഉണ്ട്. ആദിത്യ ഹൃദയമന്ത്രത്തിന്റെ ഫലസിദ്ധി പ്രപഞ്ചനം ചെയ്തിട്ട് അഗസ്ത്യന്‍ സമസ്തവും സൂര്യന്‍ ആണെന്ന് പറയുന്നു. ആ ഭാഗം അത്യപൂര്‍വമായ ഒരു ഉഡ്ഢയനം ആണ്. ഇരുപത്തിയെട്ടുതരം പറക്കലുകളെപ്പറ്റി മഹാഭാരതത്തില്‍ പറയുന്നുണ്ട്. ഇരുപത്തിയെട്ടാമത്തെ തലത്തിലേക്ക് മന്ത്രോച്ഛാരണം ഉയര്‍ന്നുപോകുന്നു. ചിറകൊതുക്കിയിരിക്കുന്ന പരുന്ത് പറന്നുപറന്ന് ആകാശത്തിന്റെ ഔന്നത്യവിഹാരം ആകുന്നതുപോലെ

''നിത്യമാദിസഹൃദയമാം മന്ത്രമി-
തുത്തമമെത്രയും ഭക്ത്യാജപിക്കടോ'' എന്ന വരി കഴിഞ്ഞാണ് ഈ അത്ഭുതകരമായ പറക്കല്‍.

''ദേവാസുരോരഗചാരണകിന്നര
താപസ ഗുഹ്യകയക്ഷേരക്ഷോഭൂത
കിം പുരാഷാപ്‌സരോ മാനുഷാദ്യന്മാരും
സമ്പ്രതി സൂര്യനെത്തന്നെ ഭജിപ്പതും
ദേവകളാകുന്നതാദിത്യനാകിയ
ദേവനത്രേ പതിന്നാലുലോകങ്ങളും
രക്ഷിപ്പതും നിജരശ്മികള്‍കൊണ്ടവന്‍
ഭക്ഷിപ്പതുമവന്‍ കല്പകാലാന്തരേ
ബ്രഹ്മനും വിഷ്ണുവും ശ്രീമഹാദേവനും
ഷണ്മുഖന്‍താനും പ്രജാപതിവൃന്ദവും
ശുക്രനും വൈശ്വാനരനും കൃതാന്തനും
രക്ഷോവരനും വരുണനും വായുവും
യക്ഷാധിപനുമീശാനനും ചന്ദ്രനും
നക്ഷത്രജാലവും ദിക്കരിവൃന്ദവും
വാരണവക്ത്രനുമാര്യനും മാരനും
താരാഗണങ്ങളും നാനാഗ്രഹങ്ങളും
അശ്വിനീപുത്രരുമഷ്ടവസുക്കളും
വിശ്വദേവന്മാരും സിദ്ധരും സാദ്ധ്യരും
നാനാപിതൃക്കളും പിന്നെ മനുക്കളും
ദാനവന്മാരുമുരഗസമൂഹവും
വാരമാസര്‍ത്തുസംവത്സരകല്പാദി
കാരകനായതും സൂര്യനിവന്‍ തന്നെ.''

അത്യുന്നത വിഹാരത്തിലാണ് ഇതിനെ തുടര്‍ന്ന സൂര്യപര്യായ മഞ്ജരി വരുന്നത്.

ഈ മന്ത്രം ഉഷ്ണപ്രദാനം നല്‍കുന്നു. ഇത് പകല്‍ മാത്രമേ ജപിക്കാവൂ എന്നു പാരമ്പര്യം ഉണ്ട്. ആദിത്യഹൃദയമന്ത്രം ആവര്‍ത്തിച്ചുപാസിച്ചാല്‍ ആത്മബലവും അഭയവും ഉണ്ടാകും. മാര്‍ഗവിഘ്‌നങ്ങള്‍ ഒഴിയും. കാകളിവൃത്തത്തിന്റെ സാധാരണ ചൊല്‍വഴക്കങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം നാനാരീതിയില്‍ ''സന്താപനാശകരായ'' ആലപിക്കാം. ധ്യാനസ്ഥരായി ജപിക്കുന്നവര്‍ക്ക് കാവ്യപ്രക്രിയയുടെ ഗൂഢവഴികള്‍ പകര്‍ന്നുകിട്ടും.

രാവിലെ ആദിത്യഹൃദയവും വൈകുന്നേരം പ്രഹ്ലാദന്റെ നരസിംഹസ്തുതിയും പീഡകള്‍ വരുമ്പോള്‍ നാല്പത്തിയൊന്നുദിവസം ഗജേന്ദ്രമോക്ഷവും പണ്ടുകാലങ്ങളില്‍ വീടുകളില്‍ വായിച്ചിരുന്നു.

വിശ്വാസവും നിരഹങ്കാരമായ ഉപാസനയുമാണ് ഭക്തിമാര്‍ഗം. അവയ്ക്ക് നിമിത്തങ്ങള്‍ ആണ് സ്‌തോത്രങ്ങള്‍. ശാസ്ത്രഗര്‍ത്തങ്ങള്‍ തോറും ചാടിവീണു മോഹിക്കാതെ വിശ്വാസത്തിന്റെ വഴിയെ പുരോഗമിക്കാനാണ് എഴുത്തച്ഛന്‍ പ്രബോധനം ചെയ്യുന്നത്.

ഇത്തരം കാര്യങ്ങളില്‍ അവരവരുടേതായ അനുഭവജ്ഞാനത്തിന് പ്രാധാന്യം ഉണ്ട്. ആദിത്യഹൃദയം ഫലസിദ്ധിയുള്ള ഒരു സ്തുതിയായി എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

സൗരയൂഥത്തില്‍ യൂഥനാഥനായ സൂര്യന്‍ ആണ് എല്ലാം. സൂരോന്മുഖമായ ഈ സ്‌തോത്രം അച്ഛനമ്മമാര്‍ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കണം. സ്വന്തം ചേതനയെ പ്രപഞ്ചഗഹനതയുടെ പ്രതിസ്പന്ദമാക്കാന്‍ അതുസഹായിക്കും